GigaBlue HD Quad Plus

Het Linux-ontvangeraanbod is versnipperd onder veel merken. Een daarvan is GigaBlue. In deze test nemen we de HD Quad Plus onder de loep.

Een paar jaar geleden werd de markt van Linux-ontvangers nog gedomineerd door Dream Multimedia. Inmiddels verkopen heel wat verschillende merken een open source Linux-ontvanger. Een van die merken is GigaBlue. De nieuwe HD Quad Plus wordt gemaakt door de Koreaanse fabrikant DMT, die het concept aanbiedt aan verschillende partijen. Daardoor is de ontvanger – soms met een ander uiterlijk – in Europa onder diverse namen verkrijgbaar. 

Onder de naam GigaBlue heeft de ontvanger via Duitsland de weg naar Nederland en België gevonden. Net als bij vrijwel alle andere Linux-ontvangers maakt de GigaBlue HD Quad Plus gebruik van Enigma2. Bij de ontvanger zit een zeer uitgebreide en goede handleiding is aanwezig, maar helaas alleen in het Duits. 

Verder wordt naast de ontvanger de afstandsbediening met bijbehorende batterijen geleverd. Ook vinden we in de doos de externe voeding met kabel, en alle kabels en schroefjes die we nodig hebben om een 2,5 inch SATA harde schijf in de ontvanger te plaatsen.

De GigaBlue HD Quad Plus is een uitgebreide hybride decoder. Hij wordt standaard geleverd met twee intern ingebouwde DVB-S2 satelliettuners. Daarnaast zijn er twee tunersloten beschikbaar die we naar eigen inzicht van tuners kunnen voorzien. Daarbij kunnen we kiezen tussen een DVB-S2 of DVB-C/T tuner. In de meest complete configuratie kunnen we vier uitzendplatforms in één ontvanger bundelen, wat deze ontvanger uiterst compleet maakt. Deze uitgebreide configuratie was tot enkele jaren geleden slechts voor enkele Linux-ontvangers weggelegd, maar is op dit moment geen opvallende uitzondering meer.

De ontvanger oogt mooi en is verkrijgbaar in de kleuren zwart en wit. Ons zwarte testmodel heeft fraai afstekende zilveren randen aan de voorzijde, waar we verder alleen een stand-by knop en het opvallende display vinden. 

De andere bedieningstoetsen vinden we onder de frontklep. Met deze toetsen kunnen we zonder afstandsbediening de basisfuncties van de decoder bedienen. Onder de klep – die met een magneet netjes sluit – vinden we verder twee interne kaartsloten die we via emulatie geschikt kunnen maken voor de smartcards van de meeste Europese tv-aanbieders, waaronder CanalDigitaal, TV Vlaanderen en Ziggo. De UPC-smartcard kan niet gebruikt worden. 

Ook aanwezig zijn twee Common Interface-sloten. Deze werken goed met de meest gebruikte CI-modules voor CanalDigitaal en TV Vlaanderen. Opvallend goed werkt de nieuwe witte CI+ module van CanalDigitaal, waarmee het voetbalkanaal FOX Sports International 2 HD via de satelliet bekeken kan worden. Verder is er onder de frontklep een USB-aansluiting aanwezig.

Op de achterkant van de ontvanger vinden we ruim voldoende aansluitmogelijkheden. Hiermee is deze ontvanger zowel aan nieuwe als oudere televisies te koppelen. Naast de analoge A/V-cinch aansluitingen vinden we ook component YPbPr en de HDMI 1.4 aansluitingen. Drie USB-poorten, eSATA, een RS232 en de digitale S/PDIF audio-uitgang maken de aansluitmogelijkheden compleet. Alleen de scartaansluiting moeten we missen.

Voor de stroomvoorziening is er een 12 volt ingang voor de externe voedingsadapter. Met een aan/uit-schakelaar kan de ontvanger volledig worden uitgeschakeld.

Voordat we de ontvanger in gebruik kunnen nemen, werpen we een blik onder de motorkap. In onze test hebben we ervoor gekozen om naast de twee interne satelliettuners ook DVB-C/T tuners te gebruiken. Die moeten we zelf in de ontvanger plaatsen, en dat blijkt kinderspel te zijn. Hetzelfde geldt eigenlijk ook voor het plaatsen van de interne harde schijf. Wie toch wat huiverig is om dit klusje zelf te klaren, kan dat natuurlijk aan de verkoper overlaten. 

Nu de ontvanger toch open is, kijken we direct even naar de gebruikte componenten. DMT blijkt op de printplaat niet altijd voor A-componenten te hebben gekozen. In de sterk concurrerende markt van Linux-ontvangers, met op eerste gezicht weinig tot geen onderlinge verschillen tussen verschillende modellen, is de verkoopprijs het meest onderscheidende verkoopargument. Om die zo laag mogelijk te houden, heeft de fabrikant de prijs van elk onderdeeltje zo laag mogelijk proberen te houden. Dat wil overigens niet zeggen dat deze GigaBlue ontvanger eerder kapot gaat dan die van duurdere concurrenten. 

De afstandsbediening die standaard wordt meegeleverd voldoet naar behoren, maar is niet echt bijzonder. Daar is wel een oplossing voor. De Nederlandse distributeur levert namelijk voor een paar tientjes meer een veel beter exemplaar, dat tevens niet via infrarood maar via een 2,4 GHz frequentie werkt. De hiervoor benodigde USB-ontvanger wordt meegeleverd. Voordeel is dat deze afstandsbediening een betere knopindeling heeft, prettiger in de hand ligt en niet per se naar het apparaat moet worden gericht. Overal binnen het ontvangstgebied kunnen we deze afstandsbediening gebruiken, zelfs als de decoder in een tv-kast achter gesloten deuren is geplaatst. De luxe afstandsbediening gebruikt geen AA of AAA-cellen, maar een Li-ion batterij.

Net al bij alle andere open source Linux-ontvangers zijn het hobbyisten die de meest gebruikte firmware voor de GigaBlue HD Quad Plus maken. De door de fabrikant geleverde OpenMIPS firmware gooien we dan ook al snel van de decoder af. Het voordeel van hobbyfirmware is dat deze bepaalde mogelijkheden biedt die niet door officiële firmware van fabrikanten ondersteund kunnen worden. Daarbij gaat het vooral om emulatoren waarmee de interne smartcardlezers een uitgebreidere functionaliteit krijgen. Ook wordt het intern en extern delen van smartcards mogelijk. De externe cardsharing wordt voor steeds meer tv-aanbieders een doorn in het oog: door het gemis van abonnementsinkomsten worden ze financieel hard geraakt.

In onze test gebruiken we de OpenATV 4.1 firmware, omdat dit voor deze ontvanger het meest gebruikte platform is. Er zijn echter meer mogelijkheden, waaronder het uit Nederland afkomstige OpenRSi. Alle firmwareplatforms hebben hun eigen voor- en nadelen en het is aan de gebruiker om te bepalen welke firmware het beste bij de wensen uitsluit. Jammer is dat het populaire en betrouwbare OpenPli-platform geen firmware-images voor GigaBlue-ontvangers uitbrengt. 

Het hart van de ontvanger is een Broadcom BCM7346 1,3GHz dual core processor. Daaraan gekoppeld zijn een 1GB DDR3 geheugen, 512MB NAND flash geheugen en een 4MB NOR ROM. Samen met de 1Gbps netwerkaansluiting geeft het de ontvanger voldoende snelheid en capaciteit, bijvoorbeeld om programma's op te nemen en af te spelen vanaf een NAS-opslagapparaat in het huisnetwerk.

Onze gebruikerservaringen met de GigaBlue HD Quad Plus zijn goed. Daarbij moet de gebruiker zelf wel goed letten op eventuele uitbreidingen die aan de basisconfiguratie van de gebruikte hobbyfirmware worden aangebracht. Stelregel daarbij is dat men beter geen onderdelen extra kan installeren die niet of bijna nooit worden gebruikt. Meer extra geïnstalleerde onderdelen kunnen de firmware trager of instabiel maken. 

Voor de meeste gebruikers is de standaardconfiguratie van de OpenATV-firmware meer dan voldoende. In onze test vonden we geen problemen met gebruik van DiSEqC-protocollen. Hierdoor kunnen we alle vaste, multisat en draaibare schotelsystemen besturen en gebruiken. 

De ingebouwde satelliettuners zijn gevoelig, waardoor ook minder krachtige tv- en radiokanalen worden ontvangen. Dat geldt ook voor zenders die met een lagere bandbreedte worden uitgezonden. Er zijn veel zoekmogelijkheden, waaronder de fastscan functie voor Nederlandse en Vlaamse satellietkijkers. Voor de feedhunters is de ontvanger ook interessant omdat er een goede blindscan functie aanwezig is. Hiermee worden alle uitgezonden signalen automatisch gedetecteerd en later in de zenderlijst weergegeven.

De beeldkwaliteit is zowel bij het bekijken van (HD-)videobestanden als de ontvangst van HD- en SD-zenders ruim voldoende. En echte blikvanger is het display aan de voorzijde van de ontvanger. Afhankelijk van de gebruikte firmware kunnen hierop zelfs bewegende beelden worden getoond.

Een groot voordeel van deze ontvanger is het hybride en gelijktijdige gebruik van meerdere uitzendplatforms. In de meest uitgebreide configuratie komen satelliet, kabel, Digitenne en IPTV in één ontvanger samen. Omdat onze test in UPC gebied plaatsvond, konden we alleen de veertig ongecodeerde tv-kanalen op het digitale UPC tv-platform weergeven. Hiervoor was dus geen smartcard nodig. Hieraan koppelden we de satellietplatformen van CanalDigitaal en TV Vlaanderen en het digitale ethertelevisieplatform Digitenne. We konden alle platformen – inclusief smartcards via interne smartcardlezer en CI-sloten – zonder noemenswaardige problemen door elkaar gebruiken. 

Het IPTV-platform blijft beperkt tot het bekijken van live streams van tv-zenders die via internet beschikbaar zijn. Voor de radioliefhebber is het een pre dat er tienduizenden radiozenders via internet te beluisteren zijn. Samen met het radioaanbod via satelliet ontstaat zo een enorme selectie aan zenders. Groot pluspunt is verder dat de GigaBlue HD Quad Plus de interactieve tv-dienst HbbTV ondersteunt. Nederlandse satellietkijkers kunnen hierdoor gebruik maken van Uitzending Gemist en NPO Plus.

De GigaBlue HD Quad Plus valt op in de vrij verzadigde markt van Linux-ontvangers door zijn goede prijs en vele mogelijkheden. Daarmee biedt de ontvanger een totale multimediabeleving, zonder dat het een kapitaal kost.

VERBRUIK EN OPSTART De GigaBlue HD Quad Plus gebruikt in stand-by stand 0,4 watt. In volledig bedrijf is het verbruik 20 watt. De opstarttijd is afhankelijk van de gebruikte firmware, maar in de meeste gevallen meer dan een minuut.